Up & Close deBuren talenten
In een intieme setting schuif je bij hen aan tafel aan om fonkelnieuwe teksten te horen. Verwacht je aan persoonlijke, frisse literatuur die je doet nadenken.
Maak kennis met enkele kersverse schrijfresidenten van deBuren: Marlena Tokarska, Rahman Qul en Zoë Dankert.
Zoë Dankert (1994) is dichter en kunstcriticus. Haar poëzie werd gepubliceerd in <em>Het Liegend Konijn</em>. Essay
Zoë Dankert (1994) is dichter en kunstcriticus. Haar poëzie werd gepubliceerd in Het Liegend Konijn. Essays, besprekingen en interviews van haar hand verschenen onder meer in Boekman, De Witte Raaf, Metropolis M en NRC.
...
<strong>Marlena Tokarska</strong> (2004) woont en studeert in Antwerpen. In haar gedichten glijdt ze door existenti
Marlena Tokarska (2004) woont en studeert in Antwerpen. In haar gedichten glijdt ze door existentiële mini-theaters op de rug van een tarantula. Ze onderzoekt de beperkingen van taal, machtsverhoudingen en vervreemding. Marlena is een van de 18 schrijfresidenten van deBuren in 2025. Haar werk verscheen in Het Liegend Konijn en Backpage Magazine.
...
<strong>Rahman Qul</strong><strong> </strong>– pseudoniem van Roman Ansari (1995) – is dichter, denker en visionair
Rahman Qul – pseudoniem van Roman Ansari (1995) – is dichter, denker en visionair. Zijn naam, geworteld in de poëtische Sufi-traditie uit het hart van Azië, belichaamt een eeuwenoude én splinternieuwe speelsheid met ambiguïteit en opaciteit — tussen de grenzen van talen, grammatica en mystiek. Als taalterrorist eigent hij zich de taal toe, zet deze op oneigenlijke wijze in en ontregelt haar. Taal is nooit neutraal, net zomin als het lichaam, het zelf of de wereld; met zijn poëzie roept hij een bevrijdend potentieel op. Momenteel werkt hij aan De Stem van de Ongehoorde, een poëtisch onderzoeksproject voor het Fonds ZOZ, waarin hij de onzichtbare ervaringen van vluchtelingen, statushouders en multiculturele individuen zichtbaar maakt. In de zomer van 2025 gaat hij met deBuren op schrijfresidentie in Parijs. Zijn maatschappijkritiek klinkt door in elke regel: poëzie als tegenmacht, taal als verzet en bevrijding.
...